เวิ่นเว้อ..ขอดราม่าซักครั้ง

เวลา 0:03 น.

ของวันอังคารที่ 4 สค 58

หลังจากที่ไม่ได้เข้า hotmail มาได้ชาติเศษ 

คืนนี้ก็ได้ฤกษ์งามยามดีเข้าไปลบ email 

ซึ่งแน่นอนว่าต้องล้นทะลัก inbox เป็นแน่แท้

.

..

...

และแล้วก็เป็นดังคาด email ทะลักทะลายจริงๆ

นั่งลบอยู่นานจนมาถึง inbox หน้าสุดท้าย

เป็น email จากใครคนนึง ที่ค้างอยู่ใน inbox เรามาเกือบ 10 ปีเต็ม

เป็น email จากคนที่เป็นทั้งความสุขและความทุกข์ของเรา

คนซึ่งเราไม่มีทางที่จะลืมเลือนได้ แม้จะผ่านไปนานอีกซักกี่เดือน กี่ปี

เราก็ยังคงเสียน้ำตา ทุกครั้งที่คิดถึง

ช่วงเวลาแห่งความสุข ที่เป็นเหมือนกับปราสาททราย

ปราสาททรายแสนสวย ที่พอน้ำทะเลชะล้างก็พังทะลาย

ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ระทมใจ จมอยู่กับความรู้สึกเสียใจ

ที่ไม่มีวันจางหาย กับปัจจุบันซึ่งเป็นผลมาจากการตัดสินใจในอดีต

ความรู้สึกทั้งรักทั้งแค้นปนเปกันไป

เรื่องราวทุกอย่าง ทุกการกระทำ ทุกคำพูดที่เป็นทั้งความจริงและคำลวง

ล้วนแล้วแต่ยังฝังอยู่ในหัวใจ

.

..

...

....

ถึงแม้ตอนนี้เขาคนนั้นจะแต่งงาน มีครอบครัว มีลูกสาวตัวน้อย

เขาคงไม่คิดถึง คงลืมเราไปแล้ว

แต่เรา ไม่ลืม